Laatste loodjes & het echte werk begint

Dit is het dagboek van een kersverse mama. Voor de tweede keer groeit Eveline haar nest, met een dochtertje, Yma. Haar zoontje is ondertussen 2 jaar oud. Eveline is uitbater van haar eigen zaak Huset.

Twaalf dagen geleden was ik nog hoogzwanger. Ik voelde me geweldig, vrolijk en vol enthousiasme uitkijkend naar ons tweede kindje. Hoewel ik minder werkte tegen het einde van mijn zwangerschap was ik toch nog redelijk actief. Stilzitten is niet mijn sterkste kant. En dankzij Fox-Fit was ik sterker dan voorheen en dat voelde ik maar al te goed!

Ik heb positieve herinneringen aan mijn zwangerschap en vind het soms jammer om te bedenken dat het misschien de laatste keer geweest is.

Ingepland staat netjes?

Op 24 mei zou onze dochter ter wereld komen. Hoe ik dat zo precies kon zeggen? Het was een geplande keizersnede. Voor veel mensen lijkt dit misschien een ideale situatie. Vaak vroegen ze me of ik zelf om die keizersnede gevraagd had bij mijn gynaecoloog.

Zijn jullie gek?! Ik wil gerust nog tien keer zwanger zijn, maar nooit wil ik nog een keizersnede. Dat zeg ik nu nogal resoluut pas twaalf dagen na de geboorte van Yma. Geloof mij, een keizersnede is geen 'makkie’ of ‘handig’.

Waarom dan die keizersnede? Ons eerste kindje, Raymond (die nu bijna 2 jaar is) was nogal aan de grote kant. Hij was ook een sterrenkijker (het gezicht in plaats van de kruin van het hoofd ligt vooraan) en mijn bekken was te smal. Na bijna 24 uur puffen, zuchten en lijden bleek zijn hartslag te zwak om verder te doen. Zo kwam een spoedkeizersnede aan de orde.

Onze zoon kwam gezond ter wereld en alles was goed. Oef! Bij een tweede zwangerschap kan je gerust natuurlijk bevallen, maar de baby mocht niet te groot zijn door mijn te smalle bekken. Moest je mij zien voorbij wandelen zou niemand vermoeden dat er bij mij ook maar iets té smal zou zijn. Maar, dat bekken van mij is blijkbaar petit…

Daar komt nog bij dat de bevalling spontaan op gang moet komen en liefst nog rond de uitgerekende datum. Inleiden was ook geen optie. Wanneer je ingeleid wordt zijn de weeën altijd veel heviger en sterker en met het littekenweefsel van de vorige keizesnede houdt dat risico’s in.

"Ik kan me amper bewegen. Ik kan niet recht zitten."

Veel voorwaardes dus, en ik voldeed amper… Voor mij was dat een redelijke domper. Ik wou niets liever dan natuurlijk bevallen. Misschien lijkt het leuk om de precieze datum van je bevalling te weten, zelfs het precieze uur. Ik ervoer het echter als een falen als moeder, een zwakte… Natuurlijk zet je je daar over. Zolang het kind gezond is, is dat alles wat telt.

Bewegen is een ware hel

Dus daar was het moment dan… Een uurtje. Yma was geboren en ik was weer dichtgenaaid en opgelapt. Het klinkt een beetje cru, maar zo is het wel. En dan lig je daar: een blaassonde, infuus, iets dat het bloed uit de wonde haalt, enz.

Om de 2u krijg ik een nieuwe zakje met pijnstillers, vocht, bloeddruk checken, temperatuur meten… Ik kan me amper bewegen. Ik kan niet rechtzitten Ik kan niet op mijn zij liggen. Mijn kont doet pijn van de hele tijd in dezelfde houding te moeten liggen en mijn eigen baby in of uit haar bedje halen is gewoon onmogelijk.

Ik heb constant hulp nodig, voor alles. De eerste dagen zijn gewoon erg lastig. Dagen zeg ik nu, weken bedoel ik. Maar ik ben optimistisch. Binnenkort zal de pijn minderen. Het is nu al een zegen dat ik alleen kan douchen en uit mijn bed kan stappen.

Mijn lichaam overcompenseert alles wat mijn buikspieren niet kunnen. Mijn rug is bijna constant vermoeid en pijnlijk.

"Een sterk lijf zorgt voor een sterke mama!"

Roze wolk

Begrijp me niet verkeerd: ik geniet van elke blik die ik op onze dochter werp. Ik word gelukkig als ik maar aan haar denk en het idee dat ze er is, doet mijn hart sneller slaan.

Ja, ik zit op een roze wolk die té melig is voor woorden. De pijn trekt me soms terug naar de aarde, Voor héél even dan maar, want ik ben snel weer met mijn gedachten bij Yma.

Binnenkort wordt het weer serieus. Dan komt Fox-Fit aan mijn mouw trekken dat het tijd is om mijn herstel kracht bij te steken. De spieren moeten weer sterk worden. Gelukkig weet Manon raad, zoals na mijn eerste bevalling. Soms is het moeilijk om van die roze wolk te komen om de oefeningen te doen die ik moet doen om weer kracht te krijgen. Maar een sterk lijf zorgt voor een sterke mama en dat is wat telt!

Dat mijn energieke laatste maanden van de zwangerschap te danken zijn aan de trainingen van Fox-Fit zijn is vanzelfsprekend. Dus ook nu zal ik traag maar zeker weer de oude worden of misschien zelfs nog sterker!