Iedereen onder de hakbijl: bye bye bodyshaming

“In het begin zag je er top uit: slank en fit. Nu je zo veel spieren aan het opbouwen bent, is het eerder scary aan het worden.” Scary? Like really? Iemand verliezen die je graag ziet, mannen die vrouwen enkel zien als een object, keuzes maken in je leven die veel moed vergen… Allemaal dingen die scary zijn, maar een vrouw die graag sterk wil zijn, die graag spieren opbouwt… Wat is daar nu in godsnaam angstaanjagend aan?!

Ik heb er genoeg van, van dergelijke opmerkingen over mijn lichaam. And it gets worse: “Hebben mannen geen schrik dat je hen gaat breken tijdens een vrijpartij?” Wil jij mij nu echt een slecht gevoel geven over mijn lijf? Wil je nu echt dat ik me zorgen maak  (over zijn potentiele en waarschijnlijk onbestaande angsten) als ik gezellig aan de babbel geraak met een toffe peer?

Foto door Lieselore Bosmans

Iedereen onder de “bodyshaming hakbijl”

Ik ben ervan overtuigd dat ik (ondanks mijn bijster angstaanjagende tattoos en piercings) niet uitstraal dat ik zomaar uit het niets iemand zal aanvallen of dat ik graag mannen tussen mijn dijen vermoord  tijdens een wilde nacht. Ik geloof wel dat ik eventueel ‘sterk zijn’ uitstraal. Maar waarom is sterk zijn zo angstaanjagend dan?

Voor mij gaat het hier helemaal niet over angst. Het is vandaag de dag té gemakkelijk geworden om negatieve kritiek te geven op andere mensen hun lijf. Eerst waren het de ‘dikke’ vrouwen die er aan moesten geloven, dan de ‘magere’. “Because she obviously does not squat”, werd er dan gezegd. En nu, nu moeten ook fitte en sterke mensen eraan geloven. I obviously do squat, dus wat heb ik dan weer verkeerd gedaan waarover ik me duidelijk enorme zorgen moet maken en zelfs diep beschaamd over moet zijn. Wat hebben de “dikke” en de “magere” vrouwen verkeerd gedaan, dat jou duidelijk zo diep moet raken, dat je er per se je mening over kwijt wilt?

Woorden snijden

Het moet gedaan zijn, al die kritiek die enkel smart met zich meebrengt. Is er dan echt geen enkel besef meer over de impact die woorden kunnen hebben? Zelfs bij mij, een sterke zelfzekere fitte and sure as hell beautiful jonge vrouw, hebben die woorden impact. Ik maak me dan soms echt zorgen over hoe ik eruit zie. Wat belachelijk is en ik weet dat maar al te goed.

Je hoeft zelf geen gespierd eigen lijf te willen en je hoeft het ook niet aantrekkelijk te vinden. Ik kies daar wel voor en ik heb respect voor anderen die dat ook willen. Zoals ik elke dag zeer hard mijn best doe om vrouwen met andere visies op hun lijf ook te respecteren en zeker en vast nooit te bekritiseren.

Building my body, zoals IK het wil. Het is hard werken en het is een sport. En ik ben nog maar net begonnen. Ik ga er van uit dat dit lijf nog veel bodyshaming idioten tegen de borst zal stoten. Iedereen zegt vaak: je moet je niets aantrekken van wat andere zeggen. Maar soms, op een onbewaakt moment, doen we dat wel.

Willen jullie echt verantwoordelijk zijn voor anderen hun ongelukkig of verdrietig zijn?