Ben ik body positive?

Wanneer je begint na te denken over de relatie met je eigen lichaam en over het al dan niet aanvaarden van hoe je lichaam eruitziet, kom je na een klein beetje zoeken al snel bij de body positive-beweging terecht. Al sinds ik op gelukzondermaat.be aan het bloggen ben, vraag ik me af wat ik eigenlijk vind van die hele body positive-beweging. Daarom besloot ik om in wat volgt mijn mening over dat thema eens neer te schrijven.

Wat is body positivity?

De hashtags met allerlei variaties op de term body positivity zijn alomtegenwoordig op sociale media. Ook ik maak me er 'schuldig' aan, soms zonder er bij stil te staan waar de term echt voor staat. In wezen gaat body positivity over het respecteren van alle lichamen ongeacht hoe die lichamen eruitzien. Kortom, all bodies are good bodies. Een 'lichaamspositieve houding' (om het maar even te vertalen) betekent dat je aanvaardt dat ieder lichaam eruit ziet zoals het eruit ziet, zonder dat je daar een oordeel over velt.

Misschien vind je dit vanzelfsprekend, maar een 'veroordelende gedachte' over een lichaam dat niet voldoet aan de maatschappelijke norm is snel gebeurd. Daar ben ook ik zeker niet vrij van.

En hoe kan het ook anders, met een mediacultuur die een eenzijdig schoonheidsideaal propageert: slank. Maar niet té. Strak, maar ook niet té. Rondingen mogen, maar dan wel op de juiste plaatsen. Al wie daar buiten valt, loopt het risico om gebodyshamed te worden. Vrouwen met spieren zijn gevaarlijk en angstaanjagend. Daar lopen de mannen van weg. Magere vrouwen in bikini promoten anorexia en dikke vrouwen promoten obesitas. Dergelijke simplistische ideeën hebben een invloed op het zelfbeeld van heel veel vrouwen. Laten we overigens ook de mannen niet vergeten. Voor hen is het nog veel minder evident om over hun relatie met hun lichaam te spreken.

Ben ik zelf body positive?

Het heeft me heel wat tijd gekost om mijn lichaam te leren accepteren zoals het is. Om te aanvaarden dat ik nooit een ranke, slanke den zal worden. Om rust te vinden in hoe mijn lichaam eruit ziet. Om echt te geloven dat ik er mag zijn zoals ik ben.

Om in de spiegel te durven kijken en te denken: 'he, je ziet er goed uit vandaag.' Op dat punt ben ik vandaag zeker en vast en daar ben ik ook trots op.

Maar om dat nu als 'positief' te benoemen, daar twijfel ik over. Want die dikke buik kan soms toch echt wel in de weg zitten. Ook heb ik erg veel schrik om kwaaltjes te krijgen door mijn gewicht. En als ik heel eerlijk ben, wil ik graag toch nog wat kilo's kwijt raken. Ook fit blijven vind ik belangrijk. Maar het verschil met vroeger is dat ik er mijn zelfbeeld niet meer door laat bepalen. Dat het cijfer op de weegschaal mijn humeur niet meer kan verpesten. Dat ik mij niet meer laat tegenhouden door mijn gewicht. Ikzelf leg dan ook liever de focus op een positief zelfbeeld, dan op een positief lichaamsbeeld.

Wat vind ik dan van de body positivity-beweging?

Ik sta volledig achter het basisidee van de beweging: elk lichaam mag er zijn zoals het is. Ik vind echt niet dat we het recht hebben om het zelfbeeld van een ander de grond in te boren door zogenaamd 'goed bedoelde' adviezen over gezondheid. Ook vind ik het belangrijk dat er in de media meer aandacht is voor lichaamsdiversiteit zonder oordeel. Waar ik echter minder affiniteit mee heb, zijn de dansende volle vrouwen in lingerie die op sociale media schreeuwen dat ze body positive zijn. Ik vind dat soms nogal 'in your face' en het gaat volgens mij wat aan de boodschap voorbij. Preuts ben ik echter niet en iedereen mag zichzelf uitdrukken zoals hij of zij wil. Maar ik houd liever mijn kleren aan.

En jullie? Zijn jullie body positive? Of vinden jullie die hele beweging wat overroepen?